آزمون آنتي‌باکتريال: سپر دفاعي در برابر ميکروب‌ها
آزمون آنتي‌باکتريال، که به عنوان آزمايش ضد ميکروبي نيز شناخته مي‌شود، مجموعه‌اي از روش‌هاي آزمايشگاهي است که براي ارزيابي توانايي يک ماده يا محصول در از بين بردن يا مهار رشد باکتري‌ها و ساير ميکروارگانيسم‌هاي مضر طراحي شده است.
اين تست‌ها در زمينه‌هاي مختلفي از جمله:
- داروسازي: براي سنجش اثربخشي آنتي‌بيوتيک‌ها و ساير داروهاي ضد ميکروبي
- توليد مواد غذايي: جهت اطمينان از ايمني مواد غذايي و جلوگيري از فساد ميکروبي
- لوازم آرايشي و بهداشتي: براي ارزيابي عدم وجود ميکروب در محصولات
- تصفيه آب: جهت کنترل کيفيت آب آشاميدني و صنعتي
کاربرد دارند.
انواع متعددي از آزمون‌هاي آنتي‌باکتريال وجود دارد که به طور کلي به دو دسته تقسيم مي‌شوند:
1. روش‌هاي کيفي:
- آزمايش ديسک ديفيوژن: در اين روش، ديسک‌هاي حاوي آنتي‌بيوتيک يا ساير عوامل ضد ميکروبي بر روي سطح کشت حاوي باکتري قرار داده مي‌شوند.
- آزمايش ميکرودilución: در اين روش، رقت‌هاي مختلف از ماده مورد آزمايش با باکتري‌ها مخلوط شده و سپس رشد باکتري‌ها بررسي مي‌شود.
2. روش‌هاي کمي:
- تعيين MIC (حداقل غلظت بازدارنده): حداقل غلظتي از ماده مورد آزمايش که مي‌تواند رشد باکتري را به طور کامل متوقف کند، تعيين مي‌شود.
- تعيين MBC (حداقل غلظت کشنده): حداقل غلظتي از ماده مورد آزمايش که مي‌تواند تمام باکتري‌ها را از بين ببرد، تعيين مي‌شود.
مزاياي آزمون‌هاي آنتي‌باکتريال:
- سادگي و ارزان بودن:
- سرعت:
- حساسيت:
- قابليت انجام بر روي سلول‌هاي مختلف:
معايب آزمون‌هاي آنتي‌باکتريال:
- آزمايش‌هاي درون‌تن:
- استفاده از حيوانات:
- تفسير نتايج:
نقش مهم آزمون‌هاي آنتي‌باکتريال:
- انتخاب آنتي‌بيوتيک مناسب:
- کنترل عفونت‌هاي ميکروبي:
- کاهش مقاومت ميکروبي:
- توسعه محصولات ضد ميکروبي جديد:
آزمون‌هاي آنتي‌باکتريال به عنوان ابزارهايي حياتي در خط مقدم مبارزه با عفونت‌هاي ميکروبي و ارتقاي سلامت انسان نقش‌آفريني مي‌کنند.
منبع:نيکوفارمد